Historia Instytutu Psychologii

Zakładem Psychologii Rozwoju, od jego powstania – nieprzerwanie przez 21 lat kierowała doc. dr hab. M. Porębska, która w 1991 r. uzyskała tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Zarysowana przez M. Porębską koncepcja rozwoju indywidualnego – wsparta dowodami empirycznymi, przedstawiana była w artykułach. Stanowiła też podstawę teoretyczną realizowanego w latach 1985-1990 tematu „Pozycja w rodzinie a rozwój indywidualny człowieka” (CPBP 09.02/V 3). Synteza wyników była publikowana w materiałach z tego programu w Poznaniu w 1990 r. Opublikowano także monografię pod redakcją M. Porębskiej „Kształtowanie się podstaw rozwoju psychicznego człowieka w rodzinie” (Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Acta Uniwersitatis Wratislaviensis No1463, Prace Psychologiczne XXXI, 1993). Współautorami tej monografii byli pracownicy Zakładu Psychologii Rozwoju, którzy brali udział w pracach badawczych. Specyfiką badań prowadzonych w zespole było odchodzenie od poznawania poszczególnych przejawów rozwoju dziecka, na rzecz całościowego i funkcjonalnego ujmowania rozwoju w ciągu całego życia. Pierwsze pomysły takiego ujęcia zawarła M. Porębska w monografii „Osobowość i jej kształtowanie się w dzieciństwie i młodości” (Warszawa: WSiP, 1982 wyd. I; 1991 wyd. II).