Historia Instytutu Psychologii

W Katedrze Psychologii nadal prowadzono zajęcia dydaktyczne oraz – aby propagować psychologię – pracownicy katedry społecznie wygłaszali liczne odczyty i wykłady dla szerokiego grona słuchaczy. Władze uczelni popierały starania o uruchomienie studiów psychologicznych – szczególnie Dziekan prof. dr hab. R. Heck, a w Ministerstwie Oświaty prof. dr hab. T. Tomaszewski. W 1967 r. uruchomiono studia psychologiczne w Uniwersytecie Wrocławskim. W skład zespołu pracowników wchodzili: doc. M. Kulczycki Kierownik Katedry, który habilitował się w Poznaniu, dr M. Porębska i dr Z. Skorny, którzy kończyli przygotowania do habilitacji oraz asystenci stażyści mgr M. Dąbek i mgr W. Paszek. W 1968 r. we Wrocławiu habilitowała się dr M. Porębska, a w 1969 r. dr Z. Skorny.

Od 1971 roku pracowała w Katedrze Psychologii, a następnie w Instytucie Psychologii, dr Jadwiga Różycka, absolwentka Uniwersytetu w Poznaniu, która tytuł magistra psychologii uzyskała w 1936 roku. Pierwsza praca naukowa, która powstała pod kierunkiem prof. Stefana Baleya, dotycząca przyczyn społecznego wykolejania się dzieci w warunkach wielkomiejskich – mimo przygotowania do druku - z powodu działań wojennych nie została opublikowana. Dnia 14 stycznia 1940 roku mgr J. Różycka została aresztowana przez hitlerowców i osadzona w obozie koncentracyjnym w Łodzi. Pobyt w obozie trwał sześć